دیروز عصر در سالن شهید ارشاد دانشکده علوم اجتماعی حامد طالبیان از پایان نامه خود با عنوان اینترنت و زندگی دانشجویی دفاع کرد. از حواشی معمول این نوع پایان نامه ها و جلسه دفاعشان که پر است از کج فهمی مستمعان و یا خوانده نشدن رساله از سوی استاد که بگذریم خود پایان نامه و بویژه شیوه گردآوری اطلاعات آن یا همان روش تحقیق رساله موضوع جذاب و در خور توجهی بود.

پژوهش کیفی در عالم ارتباطات هرچند سابقه کم و بیش طولانی در سایر کشورها دارد اما این نوع پژوهش در کشور ما نوزادی تازه متولد شده است که این روزها البته با استقبال خوبی در میان دانشجویان مطالعات فرهنگی، مردم شناسی و ارتباطات روبرو شده است.

تفاوت اصلی پژوهش کیفی با پژوهش کمی هم در این است که پژوهش کیفی نیازمند پایه نظری قوی تر و صبر و حوصله بیشتری برای نتیجه دادن تحقیق است و در نهایت نیز به ادعای خود این پژوهشگران نتایج پژوهش آنان قابل تعمیم به سایر موارد نیست و تنها شرحی از بخشی از واقعیت های موجود در جامه است.

از طرفی، هم موضوع اینترنت و هم موضوع زندگی روزمره دانشجویی موضوعی است که با توجه به تأکیدات مقامات بلندپایه نظام جمهوری اسلامی و مباحث مطرح شده در چند سال اخیر برای برنامه ریزان فرهنگی اهمیت دارد، هرچند عموما صدای این نوع پایان نامه ها که ماه ها وقت خود را برای کنکاش در زندگی دانشجویی و نقش اینترنت در آن گذرانده اند عموما به گوش برنامه ریزان نمی رسد و در آن موعد که وقت برنامه نویسی می شود دوستان دوباره گروه و دفتر تشکیل می دهند تا با صرف مدت ها وقت دوباره به نتایج همین رساله های دانشجویی برسند.

خوشبختانه حامد طالبیان با کسب نمره ۱۹.۵ برای پایان نامه خود، از جلسه دفاع بیرون آمد تا لااقل چند ساعتی از بابت این نمره خوشحال باشد، اما ای کاش نتایج این گونه پژوهش ها از سوی برنامه ریزان کشور مطالعه و در فرآیند برنامه ریزی برای آینده کشور استفاده می شد.