برای همه ی آنهایی که این روزهایادم کردندیا من یک جورهایی یادشان بودم فال گرفته ام.اینروزها اینجا عید است و تا دو هفته همه چیز تعطیل است.خب در خانه نشستن و هی تنهایی را دوره کردن باید هم آدم را ببرد به دیوان حافظ و تفالی...از دیوان قدیمی پدرم که تاریخ چاپش به دهه ی 20برمی گردد برایتان فال گرفته ام و در انتخاب بیت ها برای همه از قانون یکسانی استفاده کرده ام بجز چند نفری که بیت آخر فالشان را هم اضافه کرده ام.پرواضح است برای همه ی آنهایی که نامشان اینجاست دلتنگم.


 

سارا:

گفتم دعای دولت او ورد حافظ است      گفت این دعا ملائک هفت آسمان کنند

 علی رضا صادقی:

نازپرورد تنعم نبرد راه به دوست       عاشقی شیوه ی رندان بلاکش باشد

 سیمین کشاورز:

گر تیغ بارد در کوی آن ماه     گردن نهادیم الحکم لله

حافظ چه نالی گر وصل خواهی      خون بایدت خورد در گاه و بیگاه

 شایان ربیعی:

حال دل با تو گفتنم هوس است    خبر دل شنفتن ام هوس است

همچو حافظ به رغم مدعیان       شعر رندانه گفتنم هوس است

 حامدطالبیان:

حافظا عشق و صابری تا چند    ناله ی عاشقان خوش است،  بنال

 مهدی مولایی:

بی مزد بود و منت هر خدمتی که کردیم     یارب مباد کس را مخدوم بی عنایت

 زهرا چوپانکاره:

بس که در خرقه ی آلوده زدم لاف صلاح     شرمسار از رخ ساقی و می رنگینم

 مینا نوروزی:

گر باد فتنه هر دو جهان را به هم زند     ما و چراغ چشم و ره انتظار دوست

 جلال سمیعی:

گر من از باغ تو یک میوه بچینم چه شود    پیش پایی به چراغ تو ببینم چه شود

خوجه دانست که من عاشقم و هیچ نگفت     حافظ ار نیز بداند که چنینم چه شود

 میلاد شاکر:

به جز هندوی زلفش هیچ کس نیست     که برخوردار شد از روی فرخ

غلام همت آنم که باشد                    چو حافظ بنده و هندوی فرخ

 حفیظ:

رموز مستی و رندی زمن بشنو نه از واعظ     که با جام و قدح هر دم ندیم ماه و پروینم

 هادی مسعودی:

به حسن خلق و وفا کس به یار ما نرسد        تورا در این سخن انکار کار ما نرسد...

 مریم جانقربان:

درویش مکن ناله زشمشیر احباء    کاین طایفه از کشته ستانند غرامت

کوته نکند بحث سر زلف تو حافظ    بیداد لطیفان همه لطف است وکرامت

 مهنازهمتی:

پندعاشقان بشنو وز در طرب بازآ    کاین همه نمی ارزد شغل عالم فانی

 کاظم:

بی تودر کلبه ی گدایی خویش    رنجهایی کشیده ام که مپرس

همچوحافظ غریب در ره عشق    به مقامی رسیده ام که مپرس

 زینب حیدری:

چوعاشق می شدم گفتم که بردم گوهر مقصود    ندانستم که این دریا چه موج خونفشان دارد

 خودم:

درین زمانه رفیقی که خالی از خلل است    صراحی می ناب و سفینه ی غزل است

...به هیچ دور نخواهند یافت هشیارش       چنین که حافظ ما مست باده ی ازل است

 

پ ن 1:رفقایی که اسمشون بالا اومده اگر توصیه من رو قبول می کنن برن غزل کاملی رو که به فالشون مربوط میشه پیدا کنند و بخونند

پ ن 2:رفقایی که اسمشون بالا نیومده هم مصداق این بیت حافظ هستند که می فرماید:

                          گرچه یاران فارغند از یادمن  از من ایشان را هزاران یاد باد