دمشق شهر غریبی است که یک گوشه آن در میانه محله های قدیمی و ساختمان های فروریخته و کوچه های تنگ و قدیمی به مرقد دختر سه ساله امام حسین می رسد و در گوشه دیگرش در محله ای فقیر نشین که غالب جمعیتش را مهاجرین تشکیل می دهند به مرقد غریب ام المصائب زینب ع می رسد.

هر چند سفر کوتاه بود و فرصت فهمیدن کم، اما در همین فرصت کم هم می شد امتداد غربت آل علی را تا شام دید، چراکه تنها در امتداد کوچه منتهی به حرم حضرت رقیه است که می شود مفهموم خرابه های شام را فهمید