نام شهر من از بچگی جای سؤال بود، عده‌ای از مردم شهر در فارسی حرف زدنشان با فارسی زبان های سایر شهر ها آن را کبوترآهنگ می خواندند و عده‌ای خاص و انگشت شمار هم کبود رآهنگ...البته در گویش محلی همه متفق القول آن را "کورنگ" می خواندند و می‌خوانند. این سوال برای من ادامه داشت تا اینکه خودم رسیدم به آنجایی که توانستم بخوانم و جستجو کنم و نهایتش این شد که فهمیدم نام کبود رآهنگ با تمام سختی ای که فارس زبان ها باید برای تلفظ آن تحمل کنند نام اصلی شهر من است.

 نام کبود رآهنگ که معادل ترکی آن هم حکایت از همین معنا دارد (کورنک= گوی راهنگ) به معنای خطه‌ای است که برکه ها و آبگیرهای کبود دارد. تا آنجا که من خواندم و در قول بزرگان و قدیمی ترهای شهر هم بود؛ گویا در گذشته‌ای نه چندان دور در ناحیه‌ای که کبودراهنگ امروزی واقع است رودهایی پر آب و آبگیرهایی وجود داشته که بواسطه نوع خاک منطقه، رنگ این آبگیرها به رنگ سبز بسیار پر رنگ که به سیاهی نزدیک بوده، دیده می‌شده است.

گذر زمان و نیک و بد مردمان این دنیا، مثل خیلی جاهای دیگر این مملکت برکت از آب و خاک این منطقه هم برد و کار به آنجا رسید که رودخانه پیشکش، امروز حتی یک نهر آبی که از دل خاک دربیاید هم دیگر در این منطقه وجود ندارد و مردم برای تأمین آب کشاورزی شان باید صد و اندی متر نقب در دل زمین بزنند و چاه بکنند و التماس و تضرع کنند تا مگر دو اینچ آب نصیب خودشان و زراعتشان شود.

رد پای نام کبود رآهنگ در کتاب از پاریز تا پاریس

ابراهیم باستانی پاریزی نویسنده و محقق بزرگ و دوست داشتنی کرمانی، کتابی دارد به نام از پاریز تا پاریس که شرح سفرهای این مرد در سالهای مختلف زندگی اش به نقاط مختلف دنیاست. این کتاب با شرح سفر وی به کربلای معلی آغاز می‌شود و در همان صفحات نخست درباره گذرش از گردنه آوج و رسیدنش به دشت کبودراهنگ سخن می‌گوید. او تأکید می کند که در راه رزن به کبودرآهنگ همراه رودخانه ای خروشان حرکت کرده تا به حوالی کبودراهنگ رسده است.

باستانی در کتاب خود وجه تسمیه ای هم برای کبودراهنگ آورده و دلیل نامگذاری این منطقه به نام کبود رآهنگ را به نامهای باستانی ایران و استفاده از کلمه آهنگ درباره محل تجمع سپاهیان در زبان پهلوی منتسب می‌کند. او معتقد است پسوند آهنگ که در نام این شهر وجود همانئ معنای هنگ را می‌دهد، که به معنای محل تجمع است؛ اما باید توجه داشت که این معنا در برابر قرینه نام این هشر به زمان ترکی، معنایی پیدا نمی کند و حدث استاد در باب نام این شهر، حدس و گمانی بی پایه بیشتر نیست.