کولی از بار سفر خالی ست

و چشمانت که عطر قهوه های تلخ دارند

از من

بهار از ابر خالی ست

و دستانت که بوی باران می دهند

از من

سیگار از آتشی که بگیراند خالی ست

و پیراهنت که شکلی از خرمن سوزان دارد

از من

شب از سکوت خالی ست،از ستاره خالی

و پاهایت که صدای رسیدن می آورند

از من

اتاق از عطر و خنده خالی ست

و فرش که نقش نشستن می زند

از من

...

از آنها که  پُـر بودند سابق، تنها یکی مانده

چشم های من

از من

...

                                                                                  یکشنبه بارانی ۲۳ آگوست ۲۰۰۹ هند