بانو...
تو که هستی
عطر خنده و چایت
به ستون های خانه نای ایستادن می دهد
جهانم از لخ لخ دمپایی هایت قرار می گیرد
و آرام
یعنی کنار شانه ی تو
بانو
#
تو با غرور
تو با خاطره های قدیمی
تو با صدای خنده غمگینت
ترکیب حزن و حیاتی
مادر
+ نوشته شده در پنجشنبه پنجم تیر ۱۳۹۳ ساعت 9:59 توسط مهدی جلیلی
|
دکترای ارتباطات از دانشگاه علامه